Een bekwame onderzoeker zit aan zijn bureau te werken aan een project om de wereld te verbeteren, als plots zijn dochtertje van vijf jaar binnenkomt.
'Ik wil spelen', zegt ze.
Maar de man antwoordt dat hij geen tijd heeft en dat ze hem moet laten werken.
Na wat aandringen geeft het dochtertje toe en verandert van tactiek.
'Laat mij dan helpen, zodat je vlugger klaar bent met de wereld te verbeteren', zegt ze.
De man is vertederd en zoekt een oplossing.
Hij vindt in een tijdschrift een wereldkaart, scheurt die aan stukken en geeft alles aan zijn dochtertje met de opdracht dat zij de wereld opnieuw 'in orde moet brengen'.
Hij hoopt zo de rest van de dag van haar af te zijn, aangezien hij weet dat zijn dochter nog te klein is en het beeld van de wereldkaart niet kent.
Maar na een kwartiertje komt ze fier terug met de wereldkaart netjes aaneengeplakt.
'Klaar', roept ze uit.
'Hoe heb je dat gedaan?', vraagt de papa verbaasd.
'Simpel', zegt het meisje. 'Toen je het blad uit het tijdschrift scheurde, zag ik dat er op de achterkant een foto van een mens stond.
Toen ik de wereld niet ineen kon puzzelen, heb ik alle stukken omgedraaid en eerst "de mens in orde gebracht". Toen ik daarna het blad omdraaide, zag ik dat de wereld ook in orde was'.
(bron Adolfo Perez Esquivel, Argentinië)
Warme groet,
Brigitte
